Alexander Chatsky z komedii Griboedova „Woe from Wit”: opis i charakter bohatera

1. Krótki opis Chatsky'ego
2. Biografia bohatera
3. Opis Chatsky'ego
4. Sprzeczności w charakterze bohatera
5. Osobliwy widok bohatera
6. Krótkie cytowanie charakterystyczne dla Chatsky'ego
7. Wartość obrazu Chatsky

Alexander Chatsky to główny bohater komedii „Woe from Wit” napisanej przez słynnego pisarza A. Griboedov w formie poetyckiej. Autor tej najciekawszej pracy od wielu lat w literaturze rosyjskiej jest uważany za zwiastun nowego typu społeczno-psychologicznego, któremu nadano nazwę „dodatkowa osoba”.

Komedia została napisana w latach rewolucyjnych tajnych organizacji dekabrystów. Autor poruszył w niej zmagania ludzi o postępowych poglądach ze społeczeństwem szlachcica i właścicieli pańszczyźnianych, innymi słowy, walkę z nowym i starym światopoglądem. W A. A. Chatsky pisarz ucieleśniał wiele cech zaawansowanego człowieka epoki, w której sam był. Zgodnie z jego przekonaniami bohater, którego stworzył, jest bliski dekabrystom .

Krótki opis Chatsky'ego

Charakter Chatsky'ego w komedii można zdefiniować następująco:

• w różnych emocjonalnych i jednocześnie prostych portretach;
• pozytywność bohatera, który jest urodzonym maksymalistą;
• we wszystkich swoich uczuciach i czynach.

Jeśli zakochuje się, to do tego stopnia, że ​​„cały świat wydaje się kurzem i krzątaniną”, ma nieznośną uczciwość i niezwykły umysł, nieustannie pragnący dodatkowej wiedzy. Dzięki jego wiedzy, trzeźwo widzi problemy polityczne, pozbawiony stanu rosyjskiej kultury, dumy i honoru w ludziach, ale jednocześnie jest całkowicie ślepy w sprawach miłosnych. Chatsky jest silną osobowością, wojownikiem z natury, i walczy ze wszystkimi na raz, ale często się rozczarowuje, zamiast wygrywać.

Biografia bohatera

Młody szlachcic, syn zmarłego przyjaciela Famusova , powraca do swojej ukochanej, Famusowej, Zofii, której nie widział od trzech długich lat; Chatsky znał ją od dzieciństwa. Kiedy dorośli, zakochali się w sobie, ale nieprzewidywalny Chatsky niespodziewanie wyjechał za granicę, skąd przez cały czas nie pisał słowa. Zofia była urażona tym, co zostało porzucone, a kiedy przybył kochanek, spotkała go „chłodno”. Sam Chatsky mówi, że „chciał okrążyć cały świat, ale nie obchodził jednej setnej tego”, podczas gdy służba wojskowa była głównym powodem jego odejścia, po czym, zgodnie z jego planem, chciał spotkać się z Zofią.

Jego miłość do tej dziewczyny to szczere uczucie. Chce wierzyć we wzajemność, więc nie może uwierzyć, że jest zakochana w Molchalinie. Ale rozumie, że myli się, gdy staje się świadkiem jego wyjaśnień z Lizą. Po tym Chatsky cierpi i nazywa swoją miłość szaleństwem. W odpowiedzi na jego słowa Zofia mówi, że „niechętnie szalona”. To stwierdzenie było początkiem rozwoju plotek o szaleństwie bohatera , a także, w opinii wielu, osoby o niebezpiecznych przekonaniach.

Dramat osobisty Chatsky nie tylko nadaje ruch całej fabule, ale także komplikuje i pogłębia dramat społeczeństwa, co potwierdza komedia przez wzmożenie ostrych ataków na szlachetną Moskwę. W takiej krytyce poglądów i zwyczajów społeczeństwa Famusowskiego jest wyraźnie widoczna, przeciwko której mówi Chatsky i jakie są jego poglądy.

W rzeczywistości bohater obrazu nie robi niczego, za co jest obłąkany. Wyraża swoją opinię, ale dawny świat walczy ze swoim słowem , używając oszczerstw. Problem polega na tym, że w tej walce przegrywają nieprzyjemne poglądy Chatsky'ego, ponieważ dawny świat jest tak silny, że bohater nie widzi powodu, by się kłócić i biegnie z domu Famusowa do innego miasta. Ale ten lot nie może być postrzegany jako porażka, ponieważ nieustępliwość opinii stawia bohatera w tragicznej sytuacji.

Opis Chatsky'ego

Chatsky bezpośredni, dumny i szlachetny człowiek, który śmiało wyraża swoją opinię. Nie chce żyć w przeszłości i widzi prawdę przyszłości, nie akceptuje okrucieństwa właścicieli ziemskich, sprzeciwia się pańszczyźnie, karierowiczowi, służalczości, ignorancji i niewłaściwemu nastawieniu społeczeństwa do moralności niewolników i ideałów minionego stulecia. Ze względu na fakt, że jest on bojownikiem o sprawiedliwość i chce przynosić korzyści społeczeństwu, trudno mu być w niemoralnym społeczeństwie, ponieważ wśród kłamliwych i podłych ludzi nie może znaleźć dla siebie miejsca.

Jego zdaniem społeczeństwo pozostaje dokładnie takie samo jak trzy lata temu. Ogłasza szacunek i człowieczeństwo dla zwykłego człowieka i dla służby sprawie, a nie dla osób, które są przeciwne wolności myśli i mowy; potwierdza postępowe idee istniejącego życia i nowoczesności, dobrobytu sztuki i nauki, a także szacunku dla kultury narodowej.

Chatsky dobrze pisze, tłumaczy, szuka wiedzy na temat podróży i służy w Ministerstwie. Jednocześnie nie kłania się obcokrajowcom i odważnie opowiada się za edukacją domową.

Jego wierzenia ujawniają się w sporach i monologach z przedstawicielami społeczeństwa Famusowa. Odrzucając pańszczyznę, potwierdza we wspomnieniach teatru „Nes tor szlachetnych łajdaków”, w którym podkreśla wymianę wiernych sług na charty.

Ciekawe: krótkie Charakterystyka głównych bohaterów „Woe from Wit” Griboedov.

Sprzeczności w charakterze bohatera

Jeśli uważnie przejrzysz konflikt między bohaterem obrazu a ludźmi, z którymi nie ma nic do sporu, możesz zrozumieć, że jego postać jest niejednoznaczna. Wyraża się to wyraźnie w następujących stwierdzeniach:

• kiedy przychodzi do Zofii i rozpoczyna rozmowę słowami, w których używa sarkazmu i żrącego tonu: „Czy twój wujek otworzył sobie wiek?”;
• jednocześnie nie stawia sobie za cel zadźgania swoich rozmówców i Zofii, więc prosi ją ze zdziwieniem: „... Czy to możliwe, że wszystkie moje słowa ... są podatne na krzywdę?”

Obraz Chatsky'ego w sztuce jest porywczy, aw niektórych słowach nietaktowny szlachcic, w którym jego kochanek mu wyrzuca. A jednak ten ostry ton może być uzasadniony szczerym oburzeniem istniejącej niemoralności społeczeństwa, w którym jest zmuszony. A walka z nim to kwestia jego honoru.

To zachowanie bohatera wynika z faktu, że wszystkie kwestie, które go dotyczą, nie znajdują odpowiedzi w duszy tej konfrontującej się osoby, ponieważ jest mądry i jest w stanie analizować i przewidywać nową przyszłość, bez pańszczyzny i arogancji. Dlatego nie radzi sobie z własnymi emocjami i oburzeniem. Jego umysł nie jest w zgodzie z sercem, co oznacza, że ​​marnuje swoją elokwencję, w tym na tych, którzy są całkowicie nieprzygotowani na postrzeganie jego przekonań i argumentów.

Osobliwy widok bohatera

Chatsky w komedii ujawnia światopogląd autora. On, podobnie jak Griboedov, nie może zrozumieć i zaakceptować kultu niewolników narodu rosyjskiego dla cudzoziemców. W sztuce tradycja jest wyśmiewana kilka razy, zgodnie z którą jest zwyczajowo zatrudnianie nauczycieli z zagranicy do wychowywania dzieci; Autor podkreśla: „... starają się rekrutować nauczycieli ... więcej niż ... taniej”.

Chatsky ma szczególny związek z usługą. Dla ojca Zofii, przeciwnika Chatsky'ego, stosunek Famusova do niego w tej pracy jest precyzyjnie zdefiniowany w następujących słowach: „nie służy ... iw tym ... nie znajduje żadnej korzyści”. Odpowiedź Chatsky'ego na takie stwierdzenie wyraźnie odzwierciedla jego stanowisko: „Byłbym szczęśliwy, gdyby mi służyło, jeśli jesteś zadowolony z mdłości”.

Dlatego mówi z takim gniewem o przyzwyczajeniach społecznych, które go rozgniewały, a mianowicie w pogardliwej postawie wobec ludzi pokrzywdzonych i zdolności do przeklinania przychylności ludzi wpływowych. Jeśli Maxim Pietrowicz, wujek Famusowa, przedstawia wzór do naśladowania dla cesarzowej w jej przyjęciu i stara się jej służyć, to dla Chatsky'ego jest on tylko błaznem, a on nie widzi tych, którzy mogliby dać dobry przykład konserwatywnej szlachcie . W oczach bohatera spektaklu ci arystokraci są przeciwnikami wolnego życia , skłonni do bezczynności i agitacji, są „pasjonatami szeregów” i nie dbają o sprawiedliwość.

Irytujący główny bohater i pragnienie szlachty wszędzie trzymać się przydatnych znajomych. Uważa, że ​​właśnie w tym celu uczęszczają na piłki i nie zgadzają się z tym, ponieważ, jego zdaniem, nie należy mieszać rzeczy z zabawą, ponieważ wszystko powinno mieć swój czas i miejsce.

W jednym z monologów Chatsky'ego autor podkreśla swoje niezadowolenie z faktu, że gdy tylko osoba pojawia się w społeczeństwie, które chce poświęcić się sztuce lub nauce, a nie pragnieniu rangi, wszyscy się go boją. Jest pewien, że tacy ludzie się boją, ponieważ zagrażają wygodzie i dobrobytowi szlachty, ponieważ wprowadzają nowe idee do struktury ustalonego społeczeństwa, a arystokraci nie chcą rozstać się ze starym sposobem życia. Dlatego plotki o jego szaleństwie są bardzo przydatne, ponieważ pozwalają rozbroić wroga w niechcianych widokach szlachty.

Krótkie cytowanie charakterystyczne dla Chatsky'ego

Wszystkie cechy charakteru Chatsky'ego i jego sposób komunikowania się nigdy nie zostaną zaakceptowane przez społeczeństwo, które chciałoby żyć w pokoju i niczego nie zmieniać. Ale główny bohater nie może się z tym zgodzić. Jest na tyle sprytny, by zrozumieć podłość, egoizm i ignorancję arystokratów , i gwałtownie wyraża swoją opinię, próbując otworzyć oczy na prawdę. Prawda nie potrzebuje jednak dobrze ugruntowanych zasad dawnego życia moskiewskiego, któremu bohater sztuki nie może się oprzeć. Opierając się na nieistotnych, ale jednocześnie mądrych argumentach Chatsky'ego, nazywany jest szalonym, co po raz kolejny dowodzi przyczyny „żalu z umysłu”.

Jako przykład przytoczmy niektóre wypowiedzi bohatera:

• Po wysłuchaniu tego, co Famusov powiedział o Maksymie Pietrowiczu, Chatsky powiedział: „Gardzi ludźmi ... ziewać na suficie ...”;
• Pogardliwie potępia ostatnie stulecie: „Bezpośredni był wiek pokory” i aprobuje młodych ludzi, którzy nie mają chciwego pragnienia, aby pasować do pułku arystokratów i „klaunów”;
• Ma krytyczny stosunek do osiedlania się obcokrajowców w Rosji: „Czy wskrzesimy ... z obcej mocy mody? Więc ... ludzie ... nie uważali nas za Niemców ... ”.

A. A. Chatsky w gruncie rzeczy robi coś dobrego, ponieważ dzięki takim oświadczeniom zachowuje pod ochroną prawo człowieka i swobodę wyboru, na przykład, zawodów: żyć we wsi, podróżować, „ufać umysłowi” w nauce lub poświęcać swoje życie ” sztuka ... wysoka i piękna. ”

Dążeniem bohatera nie jest „posłuszeństwo”, ale „służenie sprawie, a nie twarzom” - jest to aluzja do zachowania postępowo nastawionych młodych ludzi do zmiany społeczeństwa w edukacyjny i pokojowy sposób.

W swoich wypowiedziach nie stroni od takich popularnych słów jak „właśnie teraz”, „herbata”, „więcej”; używa w swoich powiedzeniach powiedzeń, przysłów i następujących popularnych określeń: „zupełny nonsens do mielenia”, „nie na włosach miłości” i łatwo cytuje klasyków: „a dym Ojczyzny jest dla nas przyjemny”. Ponadto potwierdza twój umysł i wiedzę za pomocą obcych słów, ale tylko wtedy, gdy nie ma analogów w języku rosyjskim.

Jest liryczny w opowieściach o miłości do Sophii, ironiczny, czasem żartuje z Famusova, trochę zjadliwie, ponieważ nie akceptuje krytyki, która, jego zdaniem, jest krytykiem „ostatniego stulecia”.

Chatsky - nie jest łatwą postacią. Jeśli porozmawiamy z dowcipnymi zwrotami, natychmiast zaznaczy oko koralikami i „rozrzuci” cechy, które wyprowadził. Bohater tej złożonej komedii jest szczery i to jest najważniejsze, mimo że jego emocje są uważane za niedopuszczalne. Ale jednocześnie mogą być uważane za wewnętrzne bogactwo bohatera, ponieważ dzięki nim możliwe jest określenie jego obecnego stanu.

Wartość obrazu Chatsky

Stworzenie wizerunku Chatsky'ego jest chęcią autora do pokazania Rosjanom dojrzewającej schizmy wschodzącej szlachty. Rola tego bohatera w dramacie jest dramatyczna, ponieważ jest on w mniejszości tych, którzy są zmuszeni do wycofania się w tej słownej walce o sprawiedliwość i opuszczenia Moskwy. Ale nie rezygnuje z poglądów nawet w takiej sytuacji.

Gribojedow nie miał obowiązku pokazywać słabości swojego bohatera, przeciwnie, dzięki swojemu wizerunkowi pokazywał brak silnego społeczeństwa i początek czasów Chatsky'ego. Dlatego nie jest przypadkiem, że tacy bohaterowie są uważani w literaturze za „zbędnych ludzi”. Ale konflikt został ujawniony, co oznacza, że ​​zmiana ze starego na nowy jest w rezultacie nieunikniona.

Według I. A. Goncharowa rola Chatsky'ego w tej pracy jest „pasywna”, a jednocześnie jest on „najlepszym wojownikiem” i „brygadzistą” oraz „ofiarą”. „Bohater jest łamany przez ilość starej mocy, ale jednocześnie daje jej śmiertelny cios dzięki jakości świeżej mocy” - powiedział pisarz.

A.S. Puszkin po przeczytaniu sztuki zauważył, że pierwszym znakiem inteligentnej osoby jest to, że na pierwszy rzut oka musisz wiedzieć, z kim masz do czynienia, a nie rzucać koralikami przed Repetilovami, ale I. A. Goncharov przeciwnie, myślał, że przemówienie Chatsky'ego „kipi od dowcipu „